EVEN VOORSTELLEN:

Hallo allemaal, mijn naam is Gina en ik ben (bijna) 50 jaar.  

Deze leeftijd vind ik een mijlpaal:  in mijn visie is 50 de leeftijd dat je totaal niet meer bij de” jonge” mensen hoort maar (voor mijn gevoel) ook niet bij de “ouderen”. Of je nu last hebt van jouw knieën en rug of al lang had, doet het er niet toe, het gaat om een psychische grens van 50 jaar. Grijs haar of niet, je gaat nu afglijden, richting jouw pension en een rustiger bestaan.

Ik heb veel collega’s horen zeggen: “ik ben al 50, ik ga echt geen nieuwe dingen meer leren”. Ik schrik daarvan, want ik leer volop: de afgelopen jaar hebben mijn man en ik meer dan € 7.000 uitgegeven aan cursussen en seminars.
Natuurlijk komt het ook door het feit dat wij geen kinderen hebben en onze anderhalf modaal inkomen meer dan voldoende is voor onze kosten en levensstijl. De hypotheek voor ons huis kost drie keer niets want wij wonen in een wijk aan de rand van een grote stad, in een buurt die veel mensen ontwijken. Maar het komt vooral door een ontdekking die mij de stuip op het lijft heeft gejaagd: op een dag heb ik collega’s ambtenaren over pensioenen en mijn ABP horen praten. Ik besloot om een kijkje op mijn ABP te nemen, ten slotte ging ik nu richting mijn pensioen, ik wilde graag weten welke rijkdom mij stond te wachten.

Vol moed en warme  verwachtingen logde ik in op mijn ABP; binnen no time kwam ik er achter dat mijn pensioen (bij een pensioenleeftijd van 67 jaar) € 690 per maand zal zijn en dat ik op mijn 68-ste met pensioen zal gaan. 690 euro per maand?! Hoe moet ik in hemel’ s naam met dit bedrag rondkomen?
Een pagina later werd het iets rooskleuriger: Mijn verwachtte inkomsten, inclusief AOW was (na mijn 68-ste, als ik tot deze leeftijd bleef werken) € 2570 per maand. Bruto, welteverstaan! Pfffff… dit is treurig, het wordt echt op een houtje bijten (hopelijk is dat zoethout, ten minste goed voor mijn tandvlees!).

... wordt vervolgd...